خون در رگ‌های ستایشم منجمد شده  

و آنقدر عمیق یخ زده‌ام 

که سایش اسکیت‌های تو را حس نمی‌کنم !  

                       ..... 

عبادت من  

بوسه بر دستان مادر را کم دارد ،  

و هنوز با نگاهی گرم 

مهربانی‌های پدر را پاسخی نگفته است ! 

                    ..... 

مراقب باش ! 

هنوز زمین اندیشه‌ام لغزنده است. 

یخ‌شکن‌هایت را بپوش ! 

                  ..... 

جاده در دست تعمیر است !!! 

                                            م.صبا

زمینی که اندیشه‌ام را  

به دیوارش میخکوب کرده بودم ؛  

هر لحظه دهان می‌گشود  

                        و گدازه می‌پاشید  

                                        بر پیکره‌ی اندوهبار زندگی احمقانه‌ام ؛ 

و من ساده دل 

                در بزم آتش‌باران کوه‌های تیشه نخورده 

                گوگرد نفس می‌کشیدم ! 

                                                 م.صبا

دفترت را باز کن 

            چشمانت را ببند 

                               و نقاشی‌ام کن  

            با هر مدادی که خواستی 

                               سبز ، قرمز ، زرد  .... 

احساسم را از خود 

مراقب باش   

              آبی بکشی ! 

               .... 

مدادت را بردار  

                 صفحه را آبی کن !  

                                      م.صبا